Van een goed non-fictieboek kan je veel leren. Ook over content. Maar wij vonden onze favoriete non-fictieboeken niet bij de M van marketing of de C van content. Waar dan wel? Vier beklijvers vertellen je meer over hun favorieten.

Bente – Dale Carnegie, How to Win Friends and Influence People (1936)

Wat is dit voor náár boek, dacht ik toen ik de cover voor het eerst zag. Waarom zou je vrienden willen ‘winnen’? En mensen zover willen krijgen dat ze je leuk vinden? Toch besloot ik het boek een kans te geven. Al was het alleen maar omdat ik het tegenkwam op een boekenruilplank in een hostel – en ik toevallig net door mijn voorraad heen was.

Wat heeft dit boek me verrast. Het bestaat vooral uit anekdotes van en over bekende personen, zoals Roosevelt, Freud en Lincoln. De inzichten zijn helemaal niet manipulatief, maar juist heel oprecht. En hoewel het in 1936 geschreven is, bevat het adviezen die nog enorm actueel zijn – en dat altijd zullen blijven, gok ik. Zoals:

• “Je maakt meer vrienden in twee maanden door geïnteresseerd in ze te zijn, dan in twee jaar door te proberen hen geïnteresseerd in jóu te laten zijn.”
• “Je kunt veel meer leren door te luisteren naar het verhaal van een ander dan door zelf te praten. Je eigen verhaal ken je al.”
• “Een lach maakt degene die hem ontvangt rijker, maar degene die hem uitdeelt niet armer.”

En ga zo nog maar even door

Handig op werk en tijdens feesten

Ik ben helemaal geen zelfhulpboekenfan, maar aan How to Win Friends and Influence People denk ik nog vaak terug. Het is véél sympathieker dan ik dacht, leest makkelijk weg en liet me echt nadenken over communicatie. Best handig in mijn vak, want ik interview veel, dus goed luisteren is cruciaal. Net als interesse tonen en mensen – via content – beïnvloeden. Maar de kennis van Dale Carnegie komt ongetwijfeld ook van pas als je ander werk doet, of tijdens feesten en partijen. Lezen dus!

Mark – Femke van Zeijl, De doe-het-zelf-maatschappij (2022)

9 van de 10 boeken die ik lees zijn non-fictie. Heerlijk, kennis opsnuiven of ervaringsverhalen lezen. Het laatste boek dat ik erg waardeerde, is De doe-het-zelf-maatschappij van journalist Femke van Zeijl. Nuchtere verhalen over het leven in de Nigeriaanse miljoenenstad Lagos.

Overlevingstactiek

Het boek beschrijft dé overlevingstactiek van de Nigeriaan: het gewoon zelf doen! Op de overheid of instanties kun je namelijk niet bouwen. Het waterleidingbedrijf bellen als er geen water uit de kraan komt? Haha, hilarisch vinden de Nigeriaanse buren van Femke dat. “Only government water?” Dat is niet slim. Want je slaat zelf een put, tapt water af van een (andere) hoofdleiding of zorgt voor een systeem dat regenwater opvangt.

Alleen als je het zelf doet, kun je erop vertrouwen dat het goed komt in Nigeria. En dit geldt eigenlijk voor alle basisvoorzieningen die je kunt bedenken: energie, water, zorg, wonen, onderwijs of pensioen. Dat regel je vooral zelf. Samen met je buren en wijkbewoners.

Het oerformat ‘Wat je kunt leren van …’ is altijd krachtig

Femke laat met haar boek zien dat de Nederlandse mindset van de vanzelfsprekende verzorgingsstaat helemaal niet zo gewoon is. Dus: laten we al onze verworvenheden vooral koesteren is de boodschap van de Nigeriaanse spiegel die zij ons voorhoudt. En wat meer souplesse en flexibiliteit tonen als het een keer tegenzit.

Nieuwe blik

Ik vind het boek een mooi voorbeeld van het krachtige oerformat ‘Wat je kunt leren van …’. Want zodra je in een ander land, een andere branche of in een andere beroepsgroep duikt, biedt dat altijd een verhelderend perspectief op de bubbel waarin je zelf als mens of organisatie zit. En met zo’n nieuwe blik heb je al snel impactvolle content in handen!

Milah – Erin Meyer, The Culture Map (2016)

Als Nederlander zakendoen met iemand uit Canada, werken voor een Frans bedrijf, of leidinggevende zijn in Japan. In onze geglobaliseerde wereld komt het vaak voor. En ook binnen onze landsgrenzen werken we vaak samen met mensen uit andere culturen. Alleen zijn we zelden écht voorbereid op de culturele verschillen die daarbij komen kijken.

In The Culture Map gaat Erin Meyer in op deze interculturele werkrelaties. De inzichten die Meyer in het boek deelt, helpen je om bruggen te slaan tussen culturen en effectiever te werken.

Duitsers en Amerikanen

Om bruggen te kunnen slaan, moeten mensen elkaar eerst begrijpen. Waar komt de ander vandaan? Wat vindt die ander belangrijk? Of juist beledigend?

Een mooi voorbeeld vind ik het verschil in besluitvormingsproces van de meeste Amerikanen en Duitsers. Zo babbelen de Amerikanen kort over een zakelijke kwestie en hakken zonder al te veel overleg een knoop door; “zo, keuze gemaakt”. Terwijl de Duitsers eerst een breed overleg laten plaatsvinden waarbij alle voor- en nadelen worden meegenomen in het uiteindelijke besluit.

Je leert om ‘de ander’ beter te begrijpen

De Amerikanen vinden het Duitse proces dat Meyer omschrijft erg langdradig. Terwijl de Duitsers vinden dat de Amerikanen te makkelijk denken over belangrijke zaken. Daar ga je: ze stuiten op onbegrip. Een brug blijkt moeilijk te slaan.

De kracht van dit boek

In dit boek neemt Meyer je met concrete voorbeelden mee in veel verschillende werksituaties, zoals het voorbeeld van de Duitsers en Amerikanen. Ze laat zien waar culturele verschillen voor ruis zorgen. Dat licht ze op zo’n manier toe, dat je leert om ‘de ander’ beter te begrijpen. Daardoor kan je effectief en met plezier werken met mensen uit allerlei culturen.

Dit is een boek waar mijn cultuurhart sneller van gaat kloppen. Een must read voor iedereen die tijdens zijn of haar werk in contact komt met andere culturen.

Ruben – Rob wijnberg, De Nieuwsfabriek (2013)

Het was 2016 toen ik mij inschreef voor de opleiding Media, Informatie en Communicatie. Ik wilde goed beslagen ten ijs komen. Dus kocht ik die zomer mijn eerste non-fictieboek: De Nieuwsfabriek.

In dit boek beschrijft Rob Wijnberg – filosoof, journalist en oprichter van De Correspondent – hoe ‘het nieuws’ werkt. Door onderwerpen zoals de aandachtseconomie, soundbytejournalistiek en advertentiemodellen ging er een wereld voor mij open. En zinnen zoals “Nieuws is de grootste onopgemerkte verslaving van onze tijd” en “Tussen zwart en wit ligt een oceaan aan grijstinten” maakten diepe indruk op mij.

Dat diezelfde zinnen nu als vage clichés klinken, zie ik maar als een teken van persoonlijke groei.

Het systeem begrijpen

Cliché of niet, De Nieuwsfabriek ontstak in mij een interesse voor media die tot op de dag van vandaag nog niet gedoofd is. Maar welke lessen trek ik hieruit als contentmaker? Die zitten vooral in het inzicht dat Wijnberg geeft over het systeem dat achter het medialandschap schuilgaat. Want als je dat systeem begrijpt, kun je betere content te maken.

Bijvoorbeeld:

• Als je de verdienmodellen van sociale media begrijpt, weet je ook wat voor content het goed zal doen op die kanalen.
• Als je weet hoe Google werkt, begrijp je ook beter hoe je content maakt die bovenaan de zoekresultaten belandt.
• Als je weet hoe de journalistiek, PR en sociale media interacteren, weet je ook hoe je ‘gratis publiciteit’ kunt krijgen met goede content.

Eerste liefde

Deze lessen trek ik niet alleen uit De Nieuwsfabriek, maar ook uit allerlei andere non-fictieboeken over media die ik sindsdien heb gelezen. Veel van die boeken waren beter dan De Nieuwsfabriek. Maar met de combinatie van een filosofische blik en praktische voorbeelden blijft Rob Wijnberg’s boek altijd voelen als een soort eerste liefde. Die vergeet je niet zomaar.

Meer inspirerende boekentips? Eerder deelden wij ook al onze favoriete fictieboeken en kinderboeken.