18 maart 2021

4 interviews om nooit te vergeten

door Tim Boxtel in 'Favorieten van Beklijf'

Een goed interview kan inspireren, emotioneren of voor verwondering zorgen. Het hele verhaal kan beklijven, maar het kan ook één uitspraak of vraag zijn die je raakt. Vier Beklijvers vertellen over hun favoriete interview. Wat leerden ze ervan als contentmakers?

Lisa – Afscheidsinterview Marc de Hond

Hij wilde na zijn dood nog één keer aan het woord komen. Dus mailde voormalig internetondernemer, radio-dj, theatermaker en rolstoelbasketballer Marc de Hond journalist Antoinnette Scheulderman. Het resultaat: een aangrijpend interview in de Volkskrant, dat begint met de mail die de aanleiding vormde voor het gesprek.

Je voelt aan alles: wat ik nu ga lezen is persoonlijk, openhartig en kwetsbaar

In de mail vertelt De Hond dat het niet goed met hem gaat en dat hij niet meer beter wordt. Dat Scheulderman begint met deze woorden, die in eerste instantie alleen aan haar gericht waren, voelt intiem. De toon is meteen gezet. Als lezer voel je aan alles: wat ik nu ga lezen is persoonlijk, openhartig en kwetsbaar. En die verwachting is terecht.

De kracht van beschrijven

In een vraag-antwoordgesprek vertelt De Hond over omgaan met tegenslagen, het verlies van zijn moeder en afscheid nemen in coronatijd. Het gesprek wordt naadloos afgewisseld met passages uit zijn boek Licht in de tunnel. En met veelzeggende beschrijvingen. Daarmee leert Scheulderman mij als contentmaker een belangrijke les.

Door zinnen als ‘Hij duwt zichzelf overeind, verschuift het rode petje (‘ik had een slechte haardag’) op zijn hoofd’ verander je als lezer in een toeschouwer. Het is alsof je bij het gesprek bent. Daardoor komt wat er wordt gezegd nóg beter binnen.

En er wordt in dit interview nogal wat gezegd. Het is daarom niet alleen een leestip voor contentmakers, maar eigenlijk gewoon voor ieder mens.

Ruben – On the Ground in Kenosha

Luisteren, samenvatten en doorvragen: het is een bekende interviewtechniek. Maar weinig mensen beheersen deze techniek zo goed als Michael Barbaro. Hij is de host van de podcast The Daily van The New York Times. Elke werkdag interviewt hij collega-journalisten over het nieuws van de dag. Dat klinkt best saai. Maar Barbaro’s interviewtechniek is zó sterk, dat hij altijd een boeiend verhaal uit zijn collega’s weet te trekken.

Barbaro maakt duidelijk dat je met een luisterend oor ver komt

Van de honderden afleveringen van The Daily is ‘On the Ground in Kenosha’ mij het meest bijgebleven. Deze gaat over Jacob Blake, een zwarte man die door de politie in Kenosha (Wisconsin) werd neergeschoten. De witte agent schoot hem zeven keer in de rug, voor de ogen van Blake’s kinderen. Een gevoelig onderwerp in de nasleep van de Black Lives Matter-protesten. Zeker voor een witte man als Barbaro.

Oh’s en ah’s

Maar Barbaro doet zijn werk als journalist perfect. Hij laat vooral zijn gast, journalist Julie Bosman, aan het woord. Zij is op dat moment in Kenosha. Tussendoor stelt hij relevante vervolgvragen en vat hij het verhaal van zijn collega scherp samen. Verder doet Barbaro niets anders dan luisteren, waardoor je alleen zijn kenmerkende hmm’s, oh’s en ah’s op de achtergrond hoort.

Hoewel ik het lastig vind de techniek van Barbaro te vergelijken met die van mij, haal ik wel degelijk een leerpunt uit dit interview. Ik houd graag vast aan vooraf bedachte vragen en vervolgvragen. Barbaro maakt duidelijk dat je met een luisterend oor (en een paar oh’s en ah’s) vaak veel verder komt.

Mark – Wouter Bos

Een interview beklijft als het iets met me doet. Dat gebeurt bijvoorbeeld als iemand opeens rake dingen zegt. Dat deed voormalig PvdA-leider Wouter Bos in een interview met de Volkskrant. Bos had net afscheid genomen van de politiek. Het interview vond plaats in 2010, lang geleden dus.

Spindokters

Bos stond in die tijd ver van me af. Er hingen erg veel spindokters om hem heen, vond ik. En hij wilde in 2005 net iets te graag premier worden. Een ambitie die extreem mooi belicht wordt in de documentaire De Wouter Tapes. Maar zijn strijd mislukt. Opponent Balkende wint nipt de verkiezingen. CDA: 44 zetels, PvdA: 42. Ja, het politieke landschap is ietwat gewijzigd…

Sinds dit interview kijk ik met mildere ogen naar Wouter Bos

Waar het mislopen van de winst door kwam? Bos analyseert zichzelf in het bewuste interview: “Ik heb één politieke handicap: ik heb er ongelooflijk veel moeite mee om honderd keer hetzelfde te zeggen. Dat is een grote kwaliteit van Balkenende: hij wordt daar niet moe van. […] Ik vind het moeilijk om op dezelfde vraag steeds weer met dezelfde formuleringen te antwoorden. Omdat ik mezelf dan niet meer kan aanhoren.” Dit vond ik zo herkenbaar.

Sindsdien kijk ik met mildere ogen naar Wouter Bos. En kijk ik ook anders naar politici die steeds dezelfde lege oneliners blijven bezigen – hoe effectief dat ook moge zijn. Ik voelde door deze ontboezeming voor het eerst verwantschap met Bos. Ook ik wil niet steeds hetzelfde trucje toepassen. Ik wil vragen blijven stellen, ik wil verdiepen en dan vooruit.

Tim – Depressiviteit in de voetbalwereld

De voetballerij is een vrij conservatieve wereld. Psychische problemen lijken nog altijd een taboe. Weinig spelers durven uit te komen voor hun mentale struggles.

Zijn eerlijke verhaal geeft de keerzijde van de jongensdroom ontroerend mooi weer

Het vergt moed om binnen dat wereldje open te zijn over depressiviteit. Ricardo Kishna deed dat in november vorig jaar, in het Videoland-programma Andy Niet Te Vermeijde. “Ik ben echt depressief geweest. Elke avond als ik in bed lag, durfde ik mijn ogen niet te sluiten. Omdat ik bang was niet meer op te staan. Ik heb serieus het gevoel gehad dat ik doodging. Ik heb medicijnen moeten slikken om normaal de dag door te kunnen komen.”

Tranen

Kishna was een van de grootste talenten van Ajax, zo’n zeven jaar geleden. Zijn eerlijke verhaal geeft de keerzijde van de jongensdroom die profvoetballer worden heet ontroerend mooi weer. Hij wil dit delen, om het gesprek over dit soort onderwerpen te openen. De tranen bij zijn terugkeer op het voetbalveld later die maand zetten zijn boodschap kracht bij.

Dit interview is inspirerend, emotioneel en openhartig. Het viel mij dus niet per se op vanwege de interviewtechniek, maar wel vanwege het verhaal. Eerlijk, open en moedig om andere keuzes te maken. Met die insteek maak je in mijn ogen ook de beste content.

Headerbeeld: Roman Kraft via Unsplash.

Overige blogs

Foto van Mark in een stal

Beklijf blikt terug: onze beste content van 2022

2022 was (weer) een gek jaar. Het was het jaar waarin we corona hopelijk achter ons konden laten. Maar ook het jaar van intens klimaatdebat,...

Lees verder...
Bibliotheek

4 (verrassende) non-fictieboeken met goede contentlessen

Van een goed non-fictieboek kan je veel leren. Ook over content. Maar wij vonden onze favoriete non-fictieboeken niet bij de M van marketing of de...

Lees verder...